Te Anau & Milford Track

Hi all,

We zijn weer 2 weken verder, en aangezien mijn voornemen is om elke 2 weken wat te plaatsen, is het weer tijd voor een update.
Na het schrijven van het reisverslag ben ik er op uit getrokken om een ander deel van de Kepler Track te doen. Aangekomen op de plaats van bestemming had ik het gevoel dat ik op een tropisch eiland was beland (zie foto, Brod Bay).
Na deze wandeling was het tijd om 2 dagen rust te nemen voordat ik zou beginnen aan de Milford Track.
Dag 1:
Om bij het begin van de track te komen, moest er een bootreis gemaakt worden over Lake Te Anau. Prachtige natuur en heerlijk om dit allemaal op m'n gemakje tot me te nemen. Dan toch echt beginnen aan de wandeling. De eerste dag was een gemakkelijke wandeling van zo'n 5 kilometer, wat ik in ongeveer 1,5 uur deed. Mooie natuur en helemaal afgelegen van de bewoonde wereld! M'n telefoon gaf al de melding "no coverage". Hier verdwalen en je bent gezien. In de laatste kilometer raakte ik aan de praat met een Amerikaans stel. We kwamen er al snel achter wat beide onze interesse heeft: Arsenal! Na in deze kilometer alle spelers bij langs te zijn gegaan waren we al in de hut beland. De rest van de wandeling zou ik met deze 2 Amerikanen optrekken. De eerste avond kwam er iets onverwachts: in deze omgeving waren glowworms te spotten! Erg bijzonder dat er zulke dieren bestaan. Ik vraag me tot de dag van vandaag af wat het nut is om licht te geven (ik zou Google moeten gebruiken).
Dag 2:
Er stond ons deze dag zo'n 16,5 km te wachten, met een eventuele optie tot 7 km extra. Het was grotendeels (relatief) vlak. Op deze tweede dag heb ik pas echt kennis gemaakt met de natuur in deze omgeving, adembenemend! Het weer was prachtig, strakblauwe lucht! Hierdoor waren enkele watervallen en stroompjes droog komen te staan, maar dat mocht de pret niet drukken. Eenmaal aangekomen in de hut, besloten we een snelle lunch te doen en verder te gaan naar de Mackinnon pass. Het uitzicht zou fantastisch moeten zijn op een dag als deze, en daarom nog maar 7 km extra lopen. Voordeel: de 14kg zware backpack kon in de hut gelaten worden omdat dit ons nachtverblijf was. Eenmaal op de top, na zo'n 90 minuten, werden we niet teleurgesteld. Wát een uitzicht. Mensen geloof me, de foto's zijn mooi. Maar de werkelijkheid is nóg mooier!
Terug bij de hut besloten we een frisse duik te nemen in een nabijgelegen riviertje. Immers, douches waren er niet in de hutten. Het riviertje kwam regelrecht van een smeltende gletsjer, waardoor de frisse duik echt fris was! Maar wat voelde het lekker om, na 2 dagen en zo'n 30 km wandelen, een beetje fris aan te voelen. Bovendien is een ijsbad toch goed voor je spieren?
Dag 3:
Dit was de langste, en tegelijkertijd ook de zwaarste dag. Spieren begonnen al te zeuren, en dan vooral m'n schouders. Verder was ik al 2 dagen zonder écht goed voedsel waardoor het voelde alsof ik minder energie had (wat ook zo was waarschijnlijk). Deze dag ook weer extra kilometers gemaakt door een 'side trip' te doen naar de Sutherland Falls, de op 3 na hoogste waterval van de wereld! Het water klapt neer op het water en de rotsen, vanaf 580 meter! Door de kracht van het water waaide het er stevig.
Dag 4:
Dag was een kleine 20 kilometer, maar relatief vlak waardoor het goed te doen was. Het enige wat zeurde was m'n rug, die de backpack toch wel zat begon te worden. Dit werd echter ruimschoots gecompenseerd door de prachtige natuur!
En dan toch aangekomen op de plaats van bestemming, Milford Sound. Werkelijk, een fantastisch stukje van de wereld. Hier eerst maar een welverdiend biertje gedaan met de 2 Amerikanen. Vervolgens voor het eerst gelift. Ik werd na een kwartiertje opgepikt door 2 Japanse jongens. Ze spraken alleen amper tot geen Engels, waardoor het 2 lange uren waren. Maar goed, een gratis rit is een gratis rit.

De dag nadat ik de track was geëindigd, kon ik beginnen in de lokale supermarkt. Twee dagen voor de wandeling wilde ik met een Duitse jongen een aantal biertjes halen. Hij was alleen z'n paspoort vergeten waardoor we dit in eerste instantie niet mee kregen. Uiteraard deden we moeilijk en wilden we met een manager praten. Na een praatje van zo'n 5 minuten kregen we én het bier mee én kreeg ik een baantje aangeboden die ik heb aangenomen voor 2 tot 3 weken. Ik werk iedere dag als vakkenvuller en/of kassameisje. Even wat geld verdienen in plaats van uitgeven!
En wederom, een lang verhaal. Bedankt voor het lezen, en reageer! Bedankt voor de reacties op het vorige verslag, wordt gewaardeerd!

Enjoy
Robert